از چه روشهای روانکاری در گیربکس های کاهش دهنده سیاره استفاده می شود؟

گیربکس های کاهش دهنده سیاره ای به طور گسترده در ماشین آلات مورد استفاده قرار می گیرد که به اندازه جمع و جور ، انتقال گشتاور بالا و کارآیی نیاز دارند. از سیستم های روباتیک و نوار نقاله گرفته تا توربین های بادی و تجهیزات صنعتی سنگین ، این گیربکس ها برای دقت و دوام به آنها اعتماد دارند. با این حال ، عملکرد آنها فقط به اندازه روغن کاری آنها قابل اعتماد است. بدون روغن کاری مناسب ، سیستم در معرض اصطکاک ، تولید گرما ، سایش زودرس و در نهایت خرابی قرار می گیرد.

در این مقاله به بررسی روشهای مختلف روغن کاری مورد استفاده در گیربکس های کاهش دهنده سیاره ، مزایا و محدودیت های آنها و چگونگی کاربران می توانند بهترین روش را برای برنامه های خاص خود تعیین کنند.

چرا روغن کاری در گیربکس های کاهش دهنده سیاره اهمیت دارد

روغن کاری در گیربکس سیاره ای چندین هدف مهم را ارائه می دهد:

1. کاهش اصطکاک - این باعث می شود تماس مستقیم بین دندانهای دنده ، کاهش سایش را به حداقل برساند.
2. اتلاف گرما - این کمک می کند تا گرمای حاصل از مشبک و چرخش شافت را از بین ببرد.
3. محافظت در برابر خوردگی - این یک فیلم نازک تشکیل می دهد که از اکسیداسیون و زنگ زدگی روی سطوح فلزی جلوگیری می کند.
4. جذب شوک - این تماس با دنده را تحت بارهای ناگهانی یا نوسانات گشتاور قرار می دهد.
5. عمر خدمات گسترده - روغن کاری مناسب به طور مستقیم با طول عمر عملیاتی طولانی تر و کاهش خرابی ارتباط دارد.

از آنجا که گیربکس های سیاره ای جمع و جور هستند و دارای تجهیزات دنده ای متعدد هستند که همزمان کار می کنند (دنده آفتاب ، چرخ دنده های سیاره و دنده حلقه) ، سیستم روغن کاری باید به طور مؤثر به تمام مناطق داخل گیربکس برسد. این باعث می شود انتخاب روش روغن کاری از اهمیت ویژه ای برخوردار شود.

روشهای اصلی روغن کاری برای گیربکس های کاهش دهنده سیاره

1. روغن کاری گریس

گریس یکی از متداول ترین روان کننده ها در گیربکس های سیاره ای کوچکتر یا برنامه های کاربردی است که در آن دسترسی به تعمیر و نگهداری محدود است.

• چگونه کار می کند: گریس روی چرخ دنده ها اعمال می شود و در جای خود باقی می ماند و یک لایه محافظ نیمه جامد را تشکیل می دهد.

• مزایای:

  • محافظت طولانی مدت فیلم
  • الزامات آب بندی ساده تر (نشت کمتر در مقایسه با روغن)
  • حداقل نگهداری در سیستم های محصور

• محدودیت ها:

  • توانایی خنک کننده محدود در مقایسه با روغن
  • برای برنامه های پر سرعت یا پر قدرت که در آن گرما قابل توجه است مناسب نیست
  • گریس ممکن است با گذشت زمان سخت یا تخریب شود و نیاز به تعویض دوره ای داشته باشد

گریس به طور معمول برای گیربکس های بار فشرده و کم و متوسط ​​، مانند روباتیک های کوچک ، محرک ها یا کاربردهای صنعتی کم کار انتخاب می شود.

2. روغن کاری حمام روغن (روغن کاری چلپ چلوپ)

حمام روغن ، که به آن روغن کاری چلپ چلوپ نیز گفته می شود ، یکی از گسترده ترین روش های موجود در گیربکس های کاهش دهنده سیاره ای ، به ویژه در واحدهای متوسط ​​تا بزرگ است.

• چگونه کار می کند: بخشی از چرخ دنده ها یا عناصر چرخان در یک مخزن روغن غوطه ور می شوند. در حالی که می چرخند ، روغن را به اطراف می چسباند و چرخ دنده ها و یاتاقان ها را می پوشانند.

• مزایای:

  • پوشش روغن کاری خوب برای همه مشبک دنده
  • خنک کننده مؤثر و اتلاف گرما را فراهم می کند
  • مناسب برای برنامه های کاربردی مداوم

• محدودیت ها:

  • سطح روغن باید با دقت حفظ شود (خیلی کم به سایش منجر می شود ؛ علل بیش از حد گرمای بیش از حد)
  • برای جلوگیری از نشت نیاز به مهر و موم دارد
  • در نهایت روغن تخریب می شود و نیاز به تخلیه و جایگزینی دارد

این روش در برنامه هایی که گیربکس با سرعت متوسط ​​تا زیاد کار می کند ترجیح داده می شود و نیاز به حذف حرارت کارآمد مانند نقاله ، میکسر یا ماشین آلات سنگین دارد.

3. گردش اجباری (روغن کاری پمپ)

در گیربکس های با کارایی بالا یا بزرگ سیاره ای ، ممکن است از یک سیستم روانکاری فعال استفاده شود.

• چگونه کار می کند: یک پمپ خارجی روغن را از طریق گیربکس گردش می کند و از تأمین مداوم دندان ها و یاتاقان ها اطمینان می دهد. این سیستم ممکن است شامل فیلترها و واحدهای خنک کننده باشد.

• مزایای:

  • جریان روغن کاری سازگار و کنترل شده
  • خنک کننده برتر ، حتی در زیر بارهای سنگین
  • تصفیه باعث افزایش پاکیزگی روغن می شود و سایش را کاهش می دهد

• محدودیت ها:

  • پیچیدگی و هزینه بالاتر
  • برای پمپ به قدرت خارجی نیاز دارد
  • مؤلفه های بیشتری برای حفظ

گردش اجباری در گیربکس های کار شده تحت شرایط خواستار ، مانند توربین های بادی ، درایوهای دریایی و مطبوعات صنعتی که مدیریت گرما بسیار مهم است ، متداول است.

4. غبار یا روغن کاری اسپری

سیستم های اسپری یکی دیگر از روشهای پیشرفته است که معمولاً هنگام چرخش چرخ دنده ها با سرعت بسیار زیاد استفاده می شود.

• چگونه کار می کند: یک غبار ریز یا اسپری مستقیم روغن به طور مستقیم روی مش و یاتاقان های دنده اعمال می شود.

• مزایای:

  • روانکاری مستقیم به نقاط تماس بحرانی
  • خنک کننده بسیار مؤثر به دلیل اتمیزه کردن روغن
  • در مقایسه با حمام های کامل روغن ، تلفات خفه کننده را کاهش می دهد

• محدودیت ها:

  • برای کنترل الگوهای اسپری به تجهیزات دقیق نیاز دارد
  • هزینه های نصب و عملیاتی بالاتر
  • ممکن است برای گیربکس های وظیفه استاندارد لازم نباشد

این روش بیشتر در هوافضا ، سیستم های توربین یا سایر برنامه های تخصصی پر سرعت یافت می شود.

انتخاب روش روغن کاری مناسب

انتخاب روش روغن کاری به چندین عامل بستگی دارد:

1. سرعت عملیاتی و بار -بارهای بالاتر و سرعت سریعتر گرمای بیشتری ایجاد می کنند و به سیستم های پیشرفته تری مبتنی بر روغن نیاز دارند.
2. اندازه جعبه دنده - گیربکس های کوچکتر و مهر و موم شده اغلب از گریس استفاده می کنند ، در حالی که واحدهای بزرگتر از گردش روغن بهره مند می شوند.
3. محیط - محیط های گرد و غبار ، مرطوب یا خورنده ممکن است سیستم های مهر و موم شده را با چربی یا روغنهای تخصصی نیاز داشته باشند.
4. دسترسی به نگهداری - گیربکس هایی که برای دستیابی به آنها دشوار است ، اغلب از گریس برای حداقل سرویس استفاده می کنند ، در حالی که سیستم های به راحتی در دسترس می توانند از حمام های روغنی با چک های منظم استفاده کنند.
5. چرخه وظیفه -گیربکس های عملیاتی مداوم از حمام های روغن یا گردش اجباری بهره مند می شوند ، در حالی که استفاده متناوب فقط ممکن است به گریس نیاز داشته باشد.

انواع روان کننده ها مورد استفاده قرار می گیرند

جدا از روش کاربرد ، نوع روان کننده همچنین نقش مهمی در عملکرد جعبه دنده ایفا می کند:

• روغنهای معدنی -انتخاب سنتی ، مقرون به صرفه و به طور گسترده در دسترس است. مناسب برای سرعت و بارهای متوسط.
• روغنهای مصنوعی - ثبات بالاتری را در دماهای شدید ، فواصل خدمات طولانی تر و قدرت بهتر فیلم ارائه دهید. اغلب در برنامه های کاربردی مورد استفاده قرار می گیرد.
• گریس های ویژه -برای محیط های کم نویز ، درجه حرارت بالا یا مواد غذایی طراحی شده است.
• بسته های افزودنی -بسیاری از روان کننده ها حاوی عوامل ضد سایش ، مهار کننده های زنگ زدگی یا مواد افزودنی فشار شدید برای افزایش عملکرد هستند.

ملاحظات نگهداری

صرف نظر از روش روغن کاری ، شیوه های نگهداری موفقیت طولانی مدت یک گیربکس کاهش دهنده سیاره ای را تعیین می کند:

• چک های روغن منظم - سطح روغن و کیفیت را کنترل کنید و در صورت لزوم جایگزین شوید.
• تجدید گریس - گریس می تواند خشک شود. بازپرداخت دوره ای ضروری است.
• تعویض فیلتر - برای سیستم های گردش ، فیلترهای مسدود شده باعث کاهش کارایی می شوند.
• بازرسی مهر و موم - نشت می تواند منجر به از بین رفتن روان کننده و آلودگی شود.
• نظارت دما - افزایش گرمای غیر طبیعی اغلب نشانگر مشکلات روغنکاری است.

مدیریت روغن کاری مناسب یکی از مؤثرترین راه ها برای کاهش خرابی بدون برنامه ریزی است.

روند آینده در روغن کاری گیربکس

توسعه گیربکس های هوشمند و صنعت 4.0 بر روشهای روغن کاری نیز تأثیر می گذارد. برخی از سیستم های مدرن ادغام می شوند:

• سیستم های روغن کاری خودکار -توزیع گریس و روغن مبتنی بر سنسور.
• سنسورهای نظارت بر وضعیت - دمای روغن ، ویسکوزیته و میزان آلودگی را پیگیری کنید.
• روان کننده های سازگار با محیط زیست -استفاده در حال رشد از روغن های زیست تخریب پذیر یا کم سمیت در صنایع حساس به محیط زیست.

این روندها با هدف کاهش هزینه های مداخله و نگهداری انسان ، عمر گیربکس را افزایش می دهند.

پایان

روغن کاری حیات گیربکس های کاهش دهنده سیاره است. بدون روش مناسب ، حتی دقیق ترین گیربکس مهندسی شده می تواند از خرابی زودرس رنج ببرد. از روغن کاری گریس ساده در سیستم های جمع و جور گرفته تا روشهای پیشرفته گردش اجباری یا اسپری در برنامه های پر تقاضا ، هر روش یک هدف مشخص را ارائه می دهد.

انتخاب روش روغن کاری مناسب نیاز به ارزیابی شرایط عملیاتی ، دسترسی به نگهداری و اهداف عملکرد بلند مدت دارد. با استفاده صحیح و نگهداری منظم ، گیربکس های سیاره ای می توانند برای سالها عملکرد قابل اعتماد را ارائه دهند ، و روغن کاری را نه تنها یک ضرورت فنی بلکه یک بخش استراتژیک از مدیریت تجهیزات ایجاد می کند. $ $